Polscy żołnierze od lat 90-tych XX w. biorą aktywny udział w działaniach na rzecz budowy i utrzymania pokoju w państwach byłej Jugosławii. Jednym z nich jest Kosowo, w którym od 1999 r. służą polscy żołnierze. Mimo podpisania porozumienia w Dayton w 1995 r., kończącego wojnę w regionie, problem kosowskich muzułmanów, którzy utracili cześć swojej autonomii w b. Jugosławii za sprawą zmiany konstytucji przez Serbów w 1989 r., nie został rozwiązany. Brak zainteresowania przez świat problemem kosowskich muzułmanów do wybuchu wal pomiędzy Armią Wyzwolenia Kosowa a władzom serbskim.  Wobec braku sukcesów rozmów pokojowych, zmierzających za zahamowania rozlewu krwi, w marcu 1999 e. NATO rozpoczęło operację „Allied Force” polegającą na bombardowaniu lotniczym celów militarnych w Kosowie, co miało zmusić Serbów do zatrzymania ofensywy zbrojenie i czystek etnicznych. Efektem operacji były m. in. ONZ nr 1244 z 10 czerwca 1999  r. która powoływała do życia siły KFOR (Kosovo Force). Do ich zadań należało m. in.: pomoc w powrocie lub relokacji uchodźców, ochrona mniejszości narodowych, odbudowa prowincji i rozminowywanie, zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz bezpieczeństwa mniejszości etnicznych, zapobieganie przemytowi broni, wspieranie lokalnych władz w tworzeniu instytucji cywilnych  oraz nadzorowanie wyborów. W momencie rozpoczęcia operacji w skład KFOR wchodziło 50 tysięcy żołnierzy z 30 państw, zarówno członków NATO, jak i spoza sojuszu. W jej skład weszli także polscy żołnierze , którymi początkowo byli członkowie 18 batalionu desantowo-szturmowego. Sposób zaangażowania sił KFOR, zadnia oraz liczebność zmieniała się wraz ze zmianą sytuacji w regionie oraz postępami w zakresie stabilizacji. Mimo postępów w tej materii od ponad 20 lat Polscy żołnierze nieprzerwanie biorą udział w misji w Kosowie.

W trakcie misji w Kosowie poległo lub zginęło 4 polskich żołnierzy.