Wojna w Korei która z największą intensywnością toczyła się na Półwyspie Koreańskim w latach 1950-1953 uchodzi za najkrwawszy konflikt „zimnej wojny”. Walki pomiędzy demokratyczną Republiką Korei, wspieraną przez USA i ONZ, a komunistyczną Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną popieraną przez ZSRR i CHRL, doprowadziły świat na krawędź wojny atomowej. Dzięki wspieranym przez społeczność międzynarodową rokowaniom pokojowym i sprzyjającym rozmowom czynnikom (śmierć J. Stalina, wybory prezydenckie w USA) w lipcu 1953 r. w Panmundżonie udało się podpisać Układ Rozejmowy zamykający ten tragiczny etap w historii Korei, ale i  gorący okres napiętych stosunków pomiędzy tzw. blokiem zachodnim a wschodnim. Dodatkowo powstała sławna Strefa Zdemilitaryzowana wzdłuż 38 równoleżnika, oddzielająca obie strony konfliktu. W ramach czuwania nad wypełnieniem warunków porozumienia powołane dwie stałe międzynarodowe komisje: Komisję Repatriacyjną Państw Neutralnych oraz Komisja Nadzorcza Państw Neutralnych. W skład tej ostatniej obok Czechosłowacji (obecnie już nie istniejącej), Szwecji oraz Szwajcarii wchodzi także Polska. Jest to pierwsza i najdłużej trwająca powojenna misja wojskowa w której biorą udział polscy żołnierze i pracownicy cywilni wojska.

W trakcie misji w Korei poległo 3 polskich żołnierzy.