JUGOSŁAWIA
Rozpad Jugosławii w 1991 r. doprowadził do wybuchu wojny między armiami nowych państw a siłami serbskimi. Aby zapobiec eskalacji walk i uchronić ludność cywilną przed czystkami ONZ postanowiło utworzyć w lutym 1992 r. Siły Ochronne Organizacji Narodów Zjednoczonych (UNPROFOR). W szczytowym momencie liczyły one ponad 38 tysięcy osób, zarówno wojskowych, obserwatorów cywilnych jak i policjantów. Polska, jako jedno z 12 państw, wystawiło liczący początkowo ok. 800 a docelowo ok. 1020 żołnierzy batalion operacyjny do relacji zadań mandatowych misji. Najwyższymi z nich były: patrolowanie nadzorowanego obszaru, ochrona ważnych instalacji, eskortowanie konwojów humanitarnych, nadzorowanie magazynów zdeponowanej broni serbskiej, kontrola procesu wycofania wojsk Jugosłowiańskiej Narodowej Armii oraz informowanie Kwatery Głównej UNPROFOR o naruszaniu zawieszenia broni przez strony konfliktu. Pogarszająca się sytuacja w rejonie konfliktu oraz małą skuteczność sił pokojowych doprowadziły do zmiany jednolitej struktury organizacyjnej UNPROFOR w marcu 1995 roku. Dodatkowo oprócz sił UNPROFOR w Bośni i Hercegowinie ustanowiono Operację ONZ Przywrócenia Zaufania w Chorwacji (UNCRO) oraz Siły Zapobiegawcze ONZ w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii (UNPREDEP). Także w tych misjach wzięli udział polscy żołnierze i obserwatorzy. Łącznie do końca 1995 roku w ramach działań pokojowych UNPROFOR I UNCRO wzięło udział prawie 4 tysiące polskich żołnierzy i pracowników wojska.
W trakcie misji w Jugosławii poległo lub zmarło 7 polskich żołnierzy.