Misja Obserwatorów Organizacji Narodów Zjednoczonych w Tadżykistanie
W 1991 r. w wyniku rozpadu ZSRR, Tadżykistan stał się niepodległym państwem. W kraju pogrążonym w kryzysie społeczno – ekonomicznym, coraz bardziej do głosu zaczęli dochodzić islamscy tradycjonaliści.
W roku 1992 wybuchła wojna domowa, w wyniku której zginęło 50 tys. osób, 400 tys. stało się uchodźcami opuszczając Tadżykistan, a 600 tys. zostało przesiedlonych w granicach państwa.
Na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ - S/RES/968 z dnia 16 grudnia 1994 r. została powołana misja UNMOT. Za cel operacji obrano udział w pracach Połączonej Komisji, składającej się z przedstawicieli rządu tadżyckiego i tadżyckiej opozycji.
W ramach misji wykonywano następujące zadania:
sprawowanie nadzoru nad wprowadzeniem Porozumienia Tymczasowego Zawieszenia Broni i Zakończenia Innych Wrogich Działań na granicy tadżycko – afgańskiej i wewnątrz kraju na czas rozmów rozjemczych;
prowadzenie dochodzeń ws. przypadków naruszeń zawieszenia broni;
utrzymywanie bliskich kontaktów ze stronami konfliktu oraz z misją Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (obecnie OBWE) i z siłami WNP;
niesienie pomocy humanitarnej.
W misji udział brało 33 Polaków. Wśród nich byli obserwatorzy wojskowi. W Tadżykistanie działała też grupa polskich instruktorów przygotowujących jednostkę specjalną do zabezpieczenia oenzetowskiej misji.
Państwa uczestniczące: Austria, Bangladesz, Bułgaria, Czechy, Dania, Ghana, Węgry, Indonezja, Jordania, Nepal, Nigeria, Polska, Szwajcaria, Ukraina, Urugwaj.
(ang. United Nations Mission of Observers in Tajikistan)