W czasie II wojny światowej tradycje miedzywojennego Morskiego Dywizjonu Lotniczego z Pucka kontynuował 304. Dywizjon Bombowy "Ziemi Śląskiej" im. Ks. Józefa Poniatowskiego, walcząc w składzie Coastal Command. Sformowany, w sierpniu 1940 r., na lotnisku RAF Bramcote pod Nuneaton, jako polski dywizjon bombowców lekkich, rozpoczął szkolenie na samolotach „Fairey "Battle", w czerwcu 1940 r. W nocy z 24 na 25 kwietnia lotnicy Dywizjonu wykonali pierwszy lot bojowy, bombardując, bez strat własnych, zbiorniki paliw w Rotterdamie. Od grudnia 1940 roku loty wykonywano z nowego lotniska RAF Syerston pod Newark, na samolotach Vickers-Armstrong "Wellington" Mk-I. W kwietniu 1942 roku, Dywizjon przeniesiony został z RAF Bomber Command do RAF Coastal Command, a miesiąc później na nowe lotnisko RAF Tiree, w Szkocji. Zmieniły się również zadania Dywizjonu, który skierowano do niszczenia niemieckich sił morskich. Samolotami Dywizjonu stawały się kolejne wersje Wellingtona Mk. X, XI, XIII i Mk. XIV oraz Vickers Warwick CIII i Handley Page Halifax CVIII. 30 maja 1945 r. 304 Dywizjon wykonał ostatnie zadanie bojowe, a w grudniu rok później został rozwiązany. W trakcie działań lotnicy dywizjonu wykonali 2939 lotów bojowych, w czasie 23812 godziny. Straty wyniosły 180 lotników poległych oraz zaginionych i 35 wziętych do niewoli. Stracono 33 samoloty. Dywizjon zrzucił 821 ton bomb i 43 tony min głębinowych, atakując 31 niemieckich U-bootów i zatapiając jednego z nich oraz uszkadzając ok. sześciu.
W dniu 25 marca 1950 r. sformowano 30. pułk lotnictwa Marynarki Wojennej. Bazą do utworzenia nowego pułku stała się Samodzielna Eskadra Lotnictwa Marynarki Wojennej, istniejąca od 1948 r. Pułk zlokalizowano na dwóch lotniskach: w Wicku Morskim (lotnisko Sam. EL MW) z eskadrą myśliwską i w Słupsku z dowództwem oraz eskadrami; szturmową, bombowo-rozpoznawczą i łącznikową, wyposażoną w samoloty Pe-2FT, IŁ-2, Po-2 oraz poniemieckie Fi-156C. W 1950 r. pułk otrzymał sztandar ufundowany przez mieszkanców Katowic i rozpoczął eksploatację samolotów IŁ-10 i Tu-2. W listopadzie tego roku eskadra myśliwska, wyposażona w samoloty Jak-9 i Jak-9M została przebazowana na lotnisko w Gdyni – Babie Doły. W maju 1951 r. do Babich Dołów przybyły pozostałe eskadry.
Od kwietnia 1954 r. do sierpnia 1957 r. 30. pułk stacjonował na lotnisku Gdańsk-Wrzeszcz. 1 września 1956 r. na bazie eskadry rozpoznawczej pułku sformowano 15. Eskadrę Specjalną Lotnictwa Rozpoznawczego Marynarki Wojennej, na lotnisku Gdynia-Babie Doły, którą w październiku 1956 r. przeniesiono na nowe lotnisko, w Siemirowicach k. Lęborka. Eskadra wyposażona została w samoloty Ił-28R, przejmując od 30. pułku zadania dalekiego rozpoznania, wykonywane przez samoloty Tu-2 i Pe-2FT. Do Siemirowic przebazowano także 30. pułk. 16 sierpnia 1957 r. jednostkę przeformowano na nowy etat i przemianowano na 30. Pułk Lotnictwa Szturmowego Marynarki Wojennej. Wiązało się to z zakończeniem eksploatacji samolotów IŁ-10 i Tu-2 i rozpoczęciem eksploatacji pierwszych samolotów odrzutowych Lim-1 i UTMiG-15, przejętych z 34. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Zaledwie trzy lata później, w grudniu 1960 r. jednostkę ponownie przeformowano, zmieniając jej nazwę w 30. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego. Do eksploatacji wchodziły samoloty Lim-2, a od 1960 r. także Lim-5M, stosunkowo szybko (od 1964) zastępowane przez doskonalsze Lim-6 bis.
W 1962 r. sformowano 28. eskadrę ratowniczą MW w Darłowie, wyposażoną w śmigłowce SM-1, a następnie SM-2 oraz Mi-2 i dedykowane dla ratownictwa morskiego Mi-2RM. W 1965 r. w skład eskadry włączono klucz śmigłowców ZOP Mi-4ME. W pocz. lat 80. eskadra otrzymała śmigłowce ZOP Mi-14PŁ oraz rat. Mi-14PS i została przeformowana w 16. Pułk Lotnictwa Specjalnego MW. Zakup nowych śmigłowców był elementem planu rozwoju Sił Zbrojnych przyjętego w 1969 r. na lata 1971-85. Ogółem zakupiono 12 śmigłowców w wersji PŁ (ZOP, prod. 1980 i 1983) oraz 4 śmigłowce PS (ratownicze, prod. 1983 r.). W wyniku katastrof utracono dwa śmigłowce w wersji PŁ (1983 i 1994) i dwa w wersji PS (1987 i 1988 r.). Dodatkowo w roku 1990 dokupiono kolejny śmigłowiec w wersji PS.
W 1964 r. do 30. PLM-Sz trafił ostatni wyprodukowany Lim-6 bis. Od 1963 r. 30. Pułk rozpoczął także eksploatację pierwszych trzech szkolno - treningowych samolotów polskiej konstrukcji typu TS-8 Bies, zastępujących wykorzystywane, w pułku od pocz. l. 50. samoloty Jak-11. W styczniu 1965 r. na stan przyjęto samolot An-2, eksploatowany wcześniej w 18. Eskadrze Lotnictwa Łącznikowego w Gdyni-Babich Dołach. W 1967 r. pułk przemianowano na 7. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego Marynarki Wojennej. W 1974 r. wycofano samoloty Lim-2, eksploatowane dotąd jeszcze przez jedną eskadrę pułku i zastąpiono szturmowymi Lim-6M, przebudowanymi z przechwytujących Lim-5P. W 1977 r. ostatnie egzemplarze Biesów w lotnictwie morskim zastąpiły odrzutowe TS-11 Iskra.
W październiku 1982 r. ponownie zmienił nazwę 7. pułk stając się Pułkiem Myśliwsko – Bombowym, co było podyktowane planami jego wyposażenia w samoloty Su-22, do czego ostatecznie nie doszło. W tym samym czasie, nastąpiło także przeformowanie 28. Eskadry Ratowniczej Marynarki Wojennej w 16. Pułk Lotnictwa Specjalnego Marynarki Wojennej.
W 1988 r. nastąpiły istotne zmiany organizacyjne w Lotnictwie Marynarki Wojennej. Rozformowano: 7. Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego, 16. Pułk Lotnictwa Specjalnego i 15. Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Rozpoznawczego. Na ich bazie utworzono nowy 7. Pułk Lotnictwa Specjalnego Marynarki Wojennej. Pododdziały bazowały na dwóch lotniskach: Siemirowice i Darłowo. W latach 80. do pułku przybyły dodatkowe Lim-6bis przyjęte z Wojsk Lotniczych. Pierwsze maszyny tego typu wycofano w styczniu i maju 1988 r. 13 czerwca ostatnie 10 samolotów Lim-6bis opuściło Siemirowice.
W kwietniu 1991 r. pododdziały stacjonujące w Darłowie utworzyły odrębną jednostkę – 40. Eskadrę Zwalczania Okrętów Podwodnych i Ratownictwa. W październiku 1994 r. na stan pułku przekazano pierwszy samolot typu An-28, przeznaczony do zadań patrolowo-rozpoznawczych.
Na początku lat 90. rozpoczęto prace nad wprowadzeniem nowej organizacji lotnictwa morskiego. W czerwcu tego roku utworzono Grupę Organizacyjno - Przygotowawczą, a 1 listopada 1994 r. powstało Dowództwo Brygady Lotnictwa Marynarki Wojenej w Gdyni-Babich Dołach.1 lipca 1995 r. na bazie 40. Eskadry powstał 2. Dywizjon Lotniczy oraz 4 Batalion Zabezpieczenia w Darłowie, zaś na bazie 7. Pułku sformowano 3 Kaszubski Dywizjon Lotniczy oraz 5 Batalion Zabezpieczenia w Siemirowicach. Wszystkie jednostki podporządkowano Dowództwu BLMW.
W 1997 r. na Bryzie zabudowano nowy radar ARS-400 oraz system przesyłu informacji dowodzenia Łeba-2.
Załogi samolotów patrolowo-rozpoznawczych potwierdzali swój kunszt i profesjonalizm, aktywnie uczestnicząc w międzynarodowych ćwiczeniach. Już od połowy lat dziewięćdziesiątych prowadzono program wymiany eskadr, w trakcie którego na lotnisku w Siemirowicach gościli francuscy lotnicy morscy, a załogi z Siemirowic operowały z lotnisk we Francji.
W lipcu tego roku polscy lotnicy morscy, po raz pierwszy jako przedstawiciele kraju członkowskiego NATO, wzięli udział w międzynarodowej paradzie lotniczej „International Air Tattoo” poświęconej 50. rocznicy powstania NATO. Na odbywających się wówczas w Fairford w Wielkiej Brytanii pokazach zaprezentował się śmigłowiec W-3RM Anakonda oraz samolot An-28B1R.
W lipcu 2001 r. załogi śmigłowców ZOP Mi-14PŁ wzięły po raz pierwszy udział w manewrach morskich ze Stałym Zespołem Sił Morskich NATO na Atlantyku STANAVFORLANT w ramach ćwiczenia "Passex".
Na pocz. 2003 r. z eksploatacji wycofane zostały samoloty TS-11 Iskra, a ich zadania w całości przejęły samoloty M28B Bryza 1R. W latach 1999-2001 do eksploatacji przyjęto łącznie 7 egzemplarzy tej wersji. Cztery z nich (w tym pierwszy seryjny 1022) powstały z wykorzystaniem kadłubów zbudowanych jeszcze dla ZSRR. Trzy samoloty były już nowo wyprodukowanymi, z nowymi silnikami PZL-10S i pięciołopatowymi śmigłami Hertzel. Prototyp 0810 testował nowe silniki PZL-10S, a następnie nową stację radiolokacyjną ARS-800. Stał się także prototypem nowej wersji samolotu M28B RM Bryza bis, z uchylnym podwoziem, kamerą podczerwieni w nosie, systemem pasywnej radiolokacji ESSM oraz systemem analizy wskazań magnetometru i wystrzeliwanych radiopław hydroakustycznych. W 2001 r. dwa najstarsze samoloty An-28 w MW poddano przebudowie do wersji monitoringu ekologicznego - An-28E (Ekolog).
Wycofanie samolotów odrzutowych spowodowało przejście BLMW do struktury opartej na eskadrach i bazach lotniczych. 1 stycznia 2003 r. 3 DL przekształcono w 30 Eskadrę Lotniczą MW, zaś na bazie 5. BZab powstała 44. Baza Lotnicza MW w Siemirowicach i Darłowie.
Ponowne przekształcenie struktur nastąpiło 1 stycznia 2011 r. 44. BLot i 30. EL MW przekształcono 44. Kaszubsko – Darłowską Bazę Lotnictwa Morskiego w Siemirowicach i Darłowie.
W 2014 r. rozpoczęto modernizację śmigłowców ratowniczych W-3RM, które otrzymały cyfrowy system sterowania silnikami, system automatycznej identyfikacji jednostek pływających AIS, nowe wyposażenie ratownicze, nowe kamery termowizyjne sprzężone z reflektorami oraz nowe malowanie.
W pocz. 2018 r., na lotnisku 44 BLotM w Siemirowicach Minister ON uroczyście pożegnał I zmianę Polskiego kontyngentu Wojskowego EU Sophia, sformowanego przez BLMW, która udała się do bazy NATO Sigonella na Sycylii. Kontyngent działa w ramach operacji wojskowej Unii Europejskiej EUNAVFOR MED, ustanowionej w celu rozbijania przemytu migrantów i handlu ludźmi w centralnej części Morza Śródziemnego. Jego podstawowym środkiem jest samolot M28B 1R Bryza z 44. BlotM. Baza z Siemirowic stała się rówież podstawą do sformowania kolejnego Polskiego Kotyngetu Wojskowego. W 2015 r. Członkowie NATO zdecydowali się na pakiet środków obronnych dla Turcji w obliczu niestabilnej sytuacji w regionie. Obejmują one zwiększoną obecność samolotów wczesnego ostrzegania AWACS, działalność policyjną w powietrzu, zwiększoną obecność marynarki wojennej, w tym wizyty w portach i ćwiczenia. 14 września 2020 roku Prezydent RP wydał postanowienie o użyciu Polskiego kontyngentu Wojskowego w ramach Dostosowania Środków Wzmocnienia Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego dla Turcji, wschodnim akwenie Morza Śródziemnego oraz Morzu Czarnym. Zadaniem PKW jest patrolowanie wschodniej części Morza Śródziemnego i Morza Czarnego, współpraca ze stałymi zespołami morskimi NATO oraz dowództwem Sił Morskich NATO (MARCOM) w Northwood. PKW Turcja uroczyście pożegnano 20 kwietnia 2021 roku na lotnisku w Gdyni-Babich Dołach. Bazą PKW jest tureckie lotnisko İncirlik.
Historia Lotnictwa Morskiego >>
Dowódcy 44. BLotM
