Problematyka prezentowana na łamach półrocznika dotyczy różnych aspektów cyberbezpieczeństwa – społecznych, politycznych, ekonomicznych, jak również prawnych. Tylko wielowymiarowe ujęcie tego zagadnienia pozwala na właściwą diagnozę sytuacji i sformułowanie odpowiednich wniosków. Zagrożenia cybernetyczne, zarówno dla bezpieczeństwa Unii Europejskiej, NATO, jak i poszczególnych państw, są coraz częstsze i trudniejsze do zidentyfikowania. 

 

W związku z tym należy podjąć stosowne działania – w tym także na płaszczyźnie naukowej – by podołać wyzwaniom pojawiającym się w cyberprzestrzeni. Potrzebom tym wychodzi naprzeciw „Cybersecurity and Law”.

 

Potrzeba wdrożenia odpowiednich rozwiązań na rzecz cyberbezpieczeństwa (w tym m.in. prawnych) jest ciągle aktualna, co dotyczy również konieczności wzmocnienia zdolności do obrony przed atakami cybernetycznymi. Cyberobrona obecnie jest nieodłączną częścią obrony zbiorowej, w związku z tym, że cyberataki mogą prowadzić do powołania się na art. 5 traktatu założycielskiego NATO, mogą one mieć też podłoże terrorystyczne. Przestrzeń cybernetyczną uznaje się jako obszar działań zbrojnych i w związku z tym dostrzega się też konieczność coraz większego wzmacniania cyberobrony (cyberprzestrzeń została uznana za domenę operacyjną działań wojskowych). Akcentując militarny wymiar cyberbezpieczeństwa oraz publiczny – niemilitarny, nie należy zapominać o podmiotach prywatnych, których aktywność w znaczący sposób oddziałuje na cyberprzestrzeń.

 

W Polsce zagadnienia dotyczące cyberbezpieczeństwa stanowią bardzo ważny element polityki obronnej. Szczególne zadania w tym zakresie zostały powierzone Ministrowi Obrony Narodowej, który odpowiada m.in. za współpracę Sił Zbrojnych RP z właściwymi organami Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, Unii Europejskiej i organizacji międzynarodowych działających w zakresie cyberbezpieczeństwa.

 

Kontakt do redakcji czasopisma: cyber.law@akademia.mil.pl