Historia 3. Flotylli Okrętów
3. Flotylla Okrętów powstała 11 marca 1971 roku. W jej skład weszły trzy dywizjony okrętowe i dwa niszczyciele. Ten największy dzisiaj związek taktyczny Marynarki Wojennej miał na starcie niespełna 900-osobową załogę. Dzisiaj 3.FO jest najbardziej rozpoznawalną formacją polskich sił morskich. Na to miano pracowało przez 4 dekady kilka pokoleń marynarzy i pracowników wojska. Przeszło 40-letnia historia Flotylli jest najlepszym świadectwem roli Marynarki Wojennej w polskim systemie bezpieczeństwa.
Flotylla powstawała na bazie rozformowanych: 1. Brygady Okrętów Podwodnych, 3. Brygady Kutrów Torpedowych i dowództwa 7. Dywizjonu Niszczycieli. Pierwszym dowódcą 3.FO został komandor Marian Sucharzewski. Flotyllę tworzyły:
- 1. Dywizjon Kutrów Rakietowo-Torpedowych, w którego skład wchodziły 4 kutry rakietowe typu OSA-I (OORP Hel, Szczecin, Puck i Ustka) oraz 6 kutrów torpedowych typu P-6,
- 2. Dywizjon Kutrów Rakietowo-Torpedowych, w którego skład wchodziły 4 kutry rakietowe typu OSA-I (OORP Gdańsk, Gdynia, Kołobrzeg i Elbląg), 1 kuter torpedowy projektu 663D (ORP Błyskawiczny) i 4 kutry torpedowe typu P-6,
- Dywizjon Okrętów Podwodnych, w którego skład wchodziły 4 okręty podwodne projektu 613 – Whiskey (OORP Orzeł, Sokół, Kondor i Bielik),
- niszczyciel ORP Warszawa (projektu 56AE – Kotlin SAM),
- niszczyciel ORP Grom (projektu 30bis – Skory).
Nie minęło wiele czasu od sformowania 3. Flotylli Okrętów, kiedy to zaczęły zachodzić zmiany związane z wycofywaniem wysłużonych jednostek i pozyskiwaniem nowych. 19 kwietnia 1973 roku po raz ostatni opuszczono banderę na niszczycielu ORP Grom. W latach 1972-73 wycofano ze służby wszystkie kutry torpedowe typu P-6 (z wyjątkiem 3, które przemianowano na kutry-cele).
Rozkazem organizacyjnym z 14 stycznia 1974 roku Dowódca Marynarki Wojennej rozkazał sformować w składzie 3.FO Grupę Okrętów Hydrograficznych. Nazwa jednostki była celowo myląca. Jej podstawowym zadaniem było bowiem prowadzenie rozpoznania morskiego (gOH przemianowano na Grupę Okrętów Rozpoznawczych w 1992 roku). W jej skład wpierw wchodził jedynie ORP Bałtyk (proj. B63, jednostka hydrograficzna zmodernizowana do zadań rozpoznawczych). W latach 1975 i 1976 dołączyły do niego ORP Nawigator i ORP Hydrograf (proj. 863). W latach 1972-75 do 1. Dywizjonu Kutrów Rakietowo-Torpedowych dołączyły kolejne dwa okręty rakietowe typu OSA-I (OORP Oksywie i Dziwnów) oraz 4 kutry torpedowe proj. 664 (OORP Sprawny, Szybki, Odważny i Odporny), a do 2. Dywizjonu Kutrów Rakietowo Torpedowych wcielono trzy okręty rakietowe typu OSA-I (OORP Darłowo, Świnoujście i Władysławowo) i cztery kutry torpedowe proj. 664 (OORP Bitny, Bystry, Dzielny i Dziarski).