Patron

12 Brygady Zmechanizowanej

Być mężnym, a żołnierzem polskim to jedno. Waleczność naszego żołnierza jest odwiecznie polska.
gen. Józef Haller, Radzymin, 19 sierpnia 1920 r.

Generał broni Józef Haller urodził się w 1873 r. w rodzinie podtrzymującej tradycje patriotyczne. Wpajany od dziecka szeroko pojęty patriotyzm, szacunek dla historii i zrywów niepodległościowych i czas przeznaczony na lekturę największych dzieł polskich wieszczów narodowych wywarły ogromny wpływ na światopogląd i przyszłość gen. broni Józefa Hallera. Jego misją, oprócz walki za kraj, stało się wykształcenie i wychowanie patriotyczne przyszłych elit wojskowych. Był wybitnym przedstawicielem pokolenia, które w czasie I wojny światowej wywalczyło Polsce niepodległość.

Najbardziej intensywny, wymagający, a zarazem twórczy czas w jego karierze przypadł na lata 1918 – 1919, kiedy to na zaproszenie Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu, gen. Józef Haller udał się do Francji. Został mianowany generałem dywizji i zaprzysiężony w Nancy na Naczelnego Wodza. Tym samym, wybitny, doświadczony polski dowódca, stanął na czele Armii Polskiej, która została uznana przez Ententę za samodzielną, sojuszniczą, współwalczącą
i jedyną armię polską. Jej żołnierze nosili mundury koloru błękitno – szarego, stąd malownicza nazwa „Błękitna Armia”, która już na zawsze będzie się kojarzyć jako wyjątkowo zasłużona i waleczna formacja.

Po zakończeniu I wojny światowej generał Józef Haller rozpoczął pertraktacje w celu przeniesienia „Błękitnej Armii” do Polski. Był to trudny proces, ale dzięki nieugiętej postawie dowódcy, Jego ofiarności i wielkiej charyzmie do końca czerwca 1919 r. do Polski zostało przeniesionych ponad 68 tysięcy wyszkolonych żołnierzy, w tym jednostki artylerii, kawalerii, piechoty, służby inżynieryjne, służby łączności, eskadry lotnicze. Wojsko było nowocześnie wyposażone,
w użyciu znalazły się między innymi samoloty i czołgi.

Generał Józef Haller należał do elitarnego grona osób, które miały największe zasługi w walce o odzyskanie i obronę niepodległości Rzeczpospolitej, a Jego nowocześnie wyposażona, wyszkolona, doskonale zorganizowana
i dowodzona „Błękitna Armia” stworzyła podstawę do budowy Wojska Polskiego, które miało wielki wpływ na ocalenie Polski i Europy przed ekspansją komunizmu. Ukoronowaniem tych wydarzeń była uroczysta ceremonia zaślubin Polski z morzem, która odbyła się 10 lutego 1920 r. w Pucku, gdzie Generał Haller w asyście przedstawicieli rządu, gości honorowych oraz mieszkańców, wrzucił pierścień do wód Bałtyku, co uczciło symboliczne odzyskanie przez Polskę dostępu do morza.
Aktywnie zaangażował się w działalność społeczną. Zdawał sobie sprawę, że silne państwo opiera się nie tylko na armii, ale także na wykształconym i uświadomionym społeczeństwie. Stąd też stał się między innymi prekursorem polskiego harcerstwa, orędownikiem wychowania patriotycznego i ruchów proobronnych. Był członkiem Tymczasowej Kapituły Orderu Virtuti Militari i prezesem Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża. Po wybuchu II wojny światowej kilkukrotnie wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych w celach dyplomatycznych i organizacyjnych. W rządzie generała Władysława Sikorskiego był Ministrem bez teki.
 
Bez wątpienia odniósł wiele sukcesów na polu wojskowym, za które otrzymał odznaczenia i wyróżnienia, w tym:  Order Orła Białego, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, francuski Order Legii Honorowej i czterokrotnie Krzyż Walecznych. Swoim życiem pokazał na czym polega prawdziwe bohaterstwo.
 
Zmarł na emigracji 4 czerwca 1960 roku. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie. Z inicjatywy polskich harcerzy z 58 TDHP „Biali” prochy generała Józefa Hallera powróciły do kraju 23 kwietnia 1993 roku,
a 15 maja tegoż roku spoczęły w krypcie w kościele garnizonowym św. Agnieszki w Krakowie.